کد مطلب:31609 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:32

گنجینه پرسمان » اعتقادات

8094پرسش: آيا كسي كه خودكشي كرده، در آتش جهنّم مخلَّد خواهد بود؟

معناي واژة خلود: در زبان عربي، معناي نخست آن مكث طويل (= باقي ماندن طولاني) است، و معناي دوم آن، بقاي دائمي است، و ميتوان گفت اين واژه دو معنا دارد: 1. زمان طولاني; 2. جاودانگي.

بنابراين هرجا اين واژه و مشتقات آن به كار رفت، براي تشخيص يكي از اين دو معنا نياز به قرينه است و اگر شاهدي بر اين كه به معناي جاودانگي به كار رفته، نبود، به معناي زمان طولاني خواهد بود.(ر.ك: مفردات، راغب، ذيل واژة خلد / مجمع البحرين، فخر الدين طريحي، ذيل واژة خلد.)

از ديدگاه قرآن كريم كفر، شرك، ارتداد، نفاق، استكبار در برابر خداوند، از عوامل خلود و جاودانگي در آتش جهنم هستند. در مقابل، ايمان و عمل صالح عامل سعادت و رهايي از آتش جهنم است. ...مَنْ ءَامَنَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الاْ ?َخِرِ وَ عَمِلَ صَـَـلِحًا فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَ لاَخَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لاَهُمْ يَحْزَنُونَ ;(بقره،62)... هر كس به خدا و روز بازپسين ايمان آورد و عمل صالح انجام دهد، پاداشش نزد پروردگارش مسلم است و هيچ گونه ترس و اندوهي بر آنان نيست.

شخصي كه ايمان آورده است; ولي به خاطر ضعف ايمان، گناهان كبيره را انجام داده ـ هر چند توبه نكرده باشد ـ اهل نجات است، و با سختي جان دادن يا عذاب برزخ يا شفاعت يا تحمّل عذاب جهنم يا... پاك گرديده، به بهشت ميرود.

يكي از گناهان كبيره خودكشي است و در اسلام، حرام و گناه نابخشودني است. قرآن كريم ميفرمايد: و لاتقتلوَّا أنفسكم إنّ اللّه كان بكم رحيمًا # و مَن يفعل ذَلك عدوَناً و ظلما فسوف نصليه نارًا و كان ذَلك علي اللّه يسيرًا; (نسا، 29ـ30) خودكشي نكنيد! خداوند، نسبت به شما، مهربان است. هركس، اين عمل را از روي تجاوز و ستم انجام دهد، به زودي، او را در آتشي وارد خواهيم ساخت. اين كار، بر خدا، آسان است. ظاهر آيه به قرينة ان الله كان بكم رحيمًا نهي از خودكشي و انتحار است; يعني خداوند مهربان نه تنها راضي نميشود كه ديگران شما را به قتل رسانند; بلكه به خود شما هم نيز اجازه اين كار را نميدهد.(ر.ك: تفسير نمونه، آيتالله مكارم شيرازي و ديگران، ج 3، ص 356، دارالكتب الاسلامية.) روايات اهلبيت: نيز ما را به همين معنا رهنمون ساختهاند.

امام صادقفرموده است: كسي كه به عمد خودكشي كند، براي مدّت طولاني، در آتش جهنّم خواهد ماند.(وسائلالشيعة، الحرالعاملي، ج 29، ص 24، مؤسسة آلالبيت:.)

شيعيان بر اين عقيدهاند كه مؤمن پس از آن كه كيفر گناه را ديد از جهنم نجات يافته و به سوي بهشت رهسپار ميگردد.

همانگونه كه در قرآن كريم نيز به آن تصريح شده است: إِنَّ اللَّهَ لاَيَغْفِرُ أَن يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَ َلِكَ لِمَن يَشَآءُ; (نسأ، 48،116) خداوند ]هرگز[ شرك را نميبخشد! و پايينتر از آن را براي هر كس بخواهد ]و شايسته بداند[ ميبخشد!

همچنين در روايات چنين آمده است:

1. موسي بن جعفر8 فرمود: خداوند كسي را در آتش به طور جاوداني نگه نميدارد مگر اينكه كافر و منكر حق و گمراه و مشرك باشد.

2. امام هشتمدر رسالهاي كه آن را به عنوان عقائد اسلامي به مأمون نوشت، چنين فرمود: خدا مؤمني را كه وعدة بهشت داده است، وارد آتش نميكند و كافري را كه وعيد دوزخ و خلود در آن داده است، از آتش بيرون نميآورد، ولي گنهكاران اهل توحيد وارد آتش ميشوند و از آن خارج ميشوند و مورد شفاعت قرار ميگيرند.(بحارالانوار، علامه مجلسي;، ج 8، باب 27، ح 32و36و38، داراحيأالتراث العربي، بيروت.)

بنابراين، بعد از عذاب الهي، بخشش خداوند متعال، شامل فرد مسلماني كه مرتكب چنين گناهي شده است نيز ميشود.(ر.ك: منشور جاويد، آيةالله جعفر سبحاني، ج 9، ص 376ـ405، نشر مؤسسة سيدالشهدأ7 / پيام قرآن، آيةالله مكارم شيرازي و ديگران، ج 6، ص 473ـ503، مدرسة الامام اميرالمؤمنين.)